About me

รูปภาพของฉัน
Mother of two,Midwife-IBCLC,craft lover...ตามไปดูได้ที่ www.birthababy.com

วันอังคารที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

สมองซีกซ้าย สมองซีกขวา

เมื่อสองวันก่อนได้มีโอกาสได้ฟังการบรรยายของ ดอกเตอร์คริสตินา สมายลี่คนที่เคยมาบรรายาเรื่อง Baby led Breastfeeding ในการประชุม Gold Conference 2012 ซึ่งเป็นOnline Breastfeeding Conference ที่มีการจัดมาเป็นประจำทุกปีตั้งแต่ปี 2007  คราวนี้พูดหัวข้อ ให้"นมแม่"เป็นเรื่องธรรมดา Breastfeeding :Keep it Simple.
พูดถึงการเปี่ยนแปลงจากสิ่งที่เป็นเรื่องปกติธรรมดาที่ผู้หญิงเคยทำได้โดยไม่เคยมีปัญหา ให้กลับเป็นเรื่องยากลำบาก จากประวัติศาสตร์ที่ถ่ายทอดภาพการคลอดที่บ้าน มีผู้หญิงห้อมล้อม มาเป็นคนแปลกหน้าที่ปิดหน้า ปิดปากแต่งตังแปลก มีเครื่องมือมากมาย ภาพจิตรกรรมที่ปรากฏภาพน้ำนมพุ่ง อุ้มลูกกินนม ไม่เห็นมีแม้แต่ผ้าอ้อม ไม่มีการกะเกณฑ์ตามนาฬิกา ทุกอย่างเป็นไปตามที่จะเป็น ไม่มีคำถามเรื่องน้ำนมไม่พอ...จนกระทั่งสังคมเข้าสู่ระบบอุตสาหกรรม ผู้หญิงเริ่มเข้าไปทำงานในสถานที่ที่กำหนด ตามเวลาที่กำหนด คำถามมากมายเรื่องน้ำนมและอื่นๆก็เพิ่มเข้ามา เพราะมองนาฬิกา ทำตามเวลาที่กำหนด... คำอธิบายที่บอกสาเหตุและวิธีการแก้ปัญหาได้จากการทำความเข้าใจกับการทำงานของสมองและระบบร่างกายที่ประสานกันในตัวแม่และลูก
หมอ พยาบาล ต้องการเหตุและผล ต้องมีสูตรการทำงาน สมองซีกซ้ายทำงานอย่างเดียว ต้องมีปริมาณน้ำนม ต้องมีตัวเลขน้ำหนักขี้น ต้องมีเท่านั้น ต้องทำอย่างนี้ ในขณะที่ลูกไม่ต้องการเหตูผล อุ่นใจ สบายก็สงบ ตกใจ เจ็บ ไม่สบายตัวก็ร้อง เช่นเดียวกันกับแม่ ใช้ภาษากาย ลืมเรื่องจำนวน Sensitive ปฏิสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกจึงมีความสำคัญ ยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งเรียนรู้ ยิ่งอุ่นใจ การสื่อสารของคนที่สมองวีกซ้ายและขวาทำงานตรงกันข้ามจึงมักไม่สามารถสื่อกันได้ และทุกครั้งที่มีปัญหาแม่มักจะถูกกล่าวหาว่าเป็นสาเหตุของปัญหาเป็นเนื่องๆ ทั้งที่การปฏิบัตของคนที่พยายามกำหนดกฏเกณฑ์ที่ไม่สอดคล้องกับร่างกายและจิตใจแม่และลูกไปกันคนละทาง
ฮอร์โมนออกซิโตซินไม่ใช่จะเฉพาะแม่เท่านั้นที่มีเราต่างได้รับผลของการหลั่งฮอร์โมนนี้มาโดยถ้วนหน้า เวลาเรารับประทานอาหารไง ทำไมเราจึงชอบนัดกันไปกินอาหาร ทำไงงานเลี้ยงทำให้เราสนุก มีความสุข สนุกสนาน ก็เพราะฮอร์โมนรัก นี่แหละ การมีปฏิสัมพันธ์นี่แหละที่ทำให้เรามีความสุขเช่นเดียวกับการกินนมแม่และมีการสบตาสื่อสารกันระหว่างแม่และลูก
ประเด็นที่จุดประกายให้เห็นถึงมุมที่ต่างของผู้ให้กับผู้รับที่ไม่สามารถจะจูนให้ตรงกันเพียงเพราะเราขาดความเข้าใจเรื่องร่างกายของเราอย่างถ่องแท้ที่คงช่วยให้เราสามารถนำกลับไปปรับใช้ในชีวิตประจำวันของเราได้เป็นอย่างดี

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

รายการบล็อกของฉัน